
Soms denk ik “Het is maar goed dat je dit niet meer weet...” Het is maar goed dat je niet weet dat mensen zeiden: “Ik kom niet meer want IK heb er niets aan.” Het is maar goed dat je niet weet dat diverse mensen je dus helaas nooit meer bezoeken. Het is maar goed dat je niet weet dat de deur waarachter je verblijft, gesloten is en alleen geopend kan worden door mensen die jou wel bezoeken. Het is maar goed dat je niet weet hoe afhankelijk je bent geworden en hoe ontluisterend jouw ziekte is.
Maar...
Ondanks al het verdriet hebben we gelukkig nog steeds mooie momenten. Dan denk ik “Wat fijn dat je er nog bent.” Wat heerlijk dat we nog samen zoveel lachen. Wat fijn als je je buiten lekker warmt in een behaaglijke zonnestraal. Wat fijn dat je zo geniet als we je nagels mooi lakken. En wat word je nog vrolijk van een leuk liedje, een gezellig gedekte tafel, een lekker ijsje.
Dankbaar
Je voelt je gelukkig thuis in het huis waar je nu alweer 5 jaar woont. Dat heeft wel wat voeten in aarde gehad maar wat wil je! Zo abrupt in een vreemde omgeving geplaatst worden terwijl je de grip al kwijt was op de dagelijkse dingen. Alleen, zonder je zorgzame man, die net daarvoor was overleden na een liefdevol huwelijk van ruim 50 jaar. Maar nu zit je rustig in je stoel en lacht naar de zusters. Je hebt nog steeds je voorkeuren en laat dat ook merken. Dat is je goed recht. De mensen die je verzorgen, begrijpen dat dit je thuis is en maken er het beste van. Daar zijn wij elke dag dankbaar voor.
Stralend
Ik weet niet of je nog altijd weet wie ik ben. Maar ik weet wel dat ik zeker iets voor je beteken. Ik zie je stralen als ik bij je ben. En daar gaat het om, dat jij straalt en geniet!
Bijverschijnselen
Het is jammer dat sommige mensen zijn vergeten dat jij er nog altijd bent. Ze missen daardoor ook de mooie momenten. Ik vind dat Alzheimer maar rare bijverschijnselen heeft. De ziekte vernielde niet alleen jouw geheugen maar blijkbaar ook een gedeelte van het geheugen van anderen. Zou het dan toch besmettelijk kunnen zijn?