ECRIS <br />communicatie &amp; educatie
  • Home
  • Copywriting
    • Drukwerk
    • Webcontent
    • Redactioneel
    • Eigen werk
  • Concepten
  • Leermiddelen
  • Over Ecris
    • Nieuws
  • Blog
  • Contact

OGENblikken met ECHT contact

2/27/2018

0 Reacties

 
Hoewel je al in een vergevorderd stadium van dementie verkeert, ervaar ik nog dagelijks hoe belangrijk persoonlijke aandacht voor je blijft. Ik weet dat je nog altijd écht geniet van onze momenten samen.

Een kopje thee
Zo zei ik laatst toen jij ging rusten dat ik er 's middags weer zou zijn en dat we dan samen een kopje thee zouden drinken in een ouderwets gezellig moeder-dochter moment. Je lachte en mompelde iets dat op 'gezellig' leek. Ik rommelde nog wat op je kamer met de was terwijl het leek of jij al lekker in slaap was gevallen. Toen ik je nog een kus wilde geven als afscheid, opende jij prompt weer je ogen. Je keek me aan en ik zei nogmaals geruststellend dat ik later terug zou komen. Je lachte breeduit toen je triomfantelijk antwoordde met maar één woord: “Thee!!!!”

Geen toeval
Deze momenten, dat jouw reactie precies past bij de situatie, gebeuren in mijn ogen te vaak om toeval te zijn. Ik ben er dan ook van overtuigd dat jij absoluut nog een aantal zaken begrijpt en je je zeker nog geregeld bewust bent van het hier en nu, misschien zelfs nog wel meer dan voor je ziek werd, afgelopen oktober.
De mensen in de zorg delen mijn overtuiging helemaal. Zij vinden je ook al weken erg helder en genieten ook van deze bijzondere momenten. Zij schrijven het toe aan het stopzetten van alle extra medicatie in de afgelopen maanden toen je vocht tegen een zware longontsteking en ook moeilijk kon slikken. Het zou inderdaad zomaar kunnen dat die medicatie je minder helder maakte en meer vlakjes. Die komen wat mij betreft dus ook niet meer terug in jouw behandelplan.

Écht contact
Want wat genieten we nu van deze mooie momenten samen, met écht contact. Zoals gewoon in stilte samen zijn, hand in hand. Of samen een kopje koffie drinken en wat kletsen over vroeger, over de mensen en dingen die je altijd interesseerden. Eindeloos luisteren naar bekende liedjes met voor jou een speciale betekenis zoals 'Aan de Amsterdamse grachten'. Of samen wat tokkelen op de piano, omdat je vroeger ook graag samen piano speelde, in quatre-mains muziekstukken met je helaas veel te jong overleden zus.

Foto
​We bladeren wat door oude fotoboeken of kijken vanuit jouw bed naar een levensechte boswandeling, comfortabel geprojecteerd op het plafond. Of we gaan bij mooi weer echt even naar buiten, jij dik ingepakt in je rolstoel. Alleen je ogen en neus zijn dan nog zichtbaar tussen je zwarte hoedje en de dikke sjaal. ​

Waardevolle ogenblikken 
Maar die ogen! Die meer 'zeggen' dan alle woorden bij elkaar. Ik verwonder me vaak over de felheid die zij dan uitstralen! De ‘mist’ is opgetrokken en je kijkt weer met een heldere blik, waar alle ruimte is voor écht contact. Ik zie je ogen dan zelfs ook weer glanzen, net zoals vroeger. Jij geniet dan met volle teugen en dat laat je zien. Deze ogenblikken zijn voor mij zo waardevol en onvergetelijk. Dat zijn echt de momenten waar ik het voor doe.
​
0 Reacties

Eenvoudigweg onvergetelijk mooi

5/10/2017

0 Reacties

 
Eenvoudigweg onvergetelijk mooi
Mensen vragen me wel eens of het niet zwaar is om in het verzorgingstehuis van mijn moeder te zijn. De omgang met mensen met Alzheimer lijkt moeilijk en verdrietig. Natuurlijk heeft dit proces absoluut zijn verdrietige kanten. We hebben zeker een zware tijd gehad. Een tijd van veel inleveren en verdriet. Maar ook een tijd waarin we leerden om de mooie momenten te blijven zien en te waarderen.


Zo keek mijn moeder me gisteren nadenkend aan en vroeg me wie ik was. Ik zei mijn voor- en achternaam en ze dacht diep na. Na enige tijd verdween de denkrimpel en maakte plaats voor een hartverwarmende glimlach. Mijn achternaam zorgde nog voor iets van herkenning. “Ik ook”, zei ze. Ze straalde toen ze zich naar me toe boog en daar blij aan toevoegde “Gezellig...”.

Of wat te denken van die statige meneer, die me altijd groet en met wie ik geregeld een goed gesprek heb over een groot bedrijf hier in de regio, waarvoor we beiden hebben gewerkt. Gisteren kwam deze meneer duidelijk verheugd naar me toe. Hij had iets in zijn handen, wat hij voor me verborg. Toen hij voor me stond, vouwde hij zijn handen open en toonde me een touwtje.

Foto

​Hij trok het strak aan beide uiteinden en zei: “Dat is misschien te gebruiken voor je communicatie. Als een lijntje? Als je het iets vindt, bouwen we er een projectje omheen.” Geweldig, deze meneer denkt nog altijd in communicatieprojecten en daarnaast onthoudt hij ook nog gewoon dat ik daar iets mee doe.

En dan die lieve mevrouw, die bij mijn moeder aan tafel zit. Laatst zat ze naar me te seinen terwijl ik bij mijn moeder zat. Ze wilde duidelijk iets zeggen. Ik keek haar aan en ze pakte een reep chocolade die voor haar op tafel lag. Door haar blikken en gebaren maakte ik eruit op dat ze wilde vragen of mijn moeder ook iets wil. Klein gebaar vanuit grootse meelevendheid, ook nu nog.

Zo zijn er dagelijks mooie momenten die we samen delen. Ook al kan ik er soms geen touw aan vastknopen door de heersende afasie of verwardheid; een simpel gebaar of een blik kunnen me dan toch veel duidelijk maken. Die fungeren dan echt als ons eigen communicatielijntje. Dit brengt ons de vreugde van de mooie momenten samen. Eenvoudigweg onvergetelijk mooi.
0 Reacties

De oneliner die we niet meer verwachtten

2/27/2017

0 Reacties

 
Op carnavalszaterdag zaten we in de huiskamer van mijn moeders huis om samen met een aantal bewoners naar het carnaval op tv te kijken. Mijn moeder genoot ook zichtbaar. Ingespannen keek ze en zo nu en dan wees ze naar de tv en fluisterde ons iets toe, wat we door haar onduidelijke manier van spreken van nu helaas niet meer konden verstaan. Op een gegeven moment, vlak voor het avondeten, leek mijn moeder voor de tv in slaap te zijn gesukkeld. Ze had al even haar ogen dicht en het carnaval leek voor nu aan haar voorbij te gaan. Wij spraken samen nog wat met andere bewoners voor we naar huis zouden gaan en het gesprek kwam zomaar ineens op borrelnootjes. Niet zo gek, zo rond borreltijd. Toen we zeiden dat we daar nu best heel veel zin in hadden, opende mijn moeder haar ogen en zei heel helder en goed verstaanbaar: ”Die krijgen we hier niet”.

Twee miljard
Wat een oneliner op een moment dat ik er niet meer op rekende ooit nog een verstaanbaar antwoord te krijgen, dat ook nog paste in de situatie. En wat een eye-opener weer! Op de een of andere manier bereiken we mijn moeder dus nog altijd ondanks de alzheimer, ook op momenten dat we daar helemaal niet stil bij staan. Want een opmerking over het gemis van borrelnoten is wel het laatste wat ik ooit verwachtte.
​
Foto

​En nee, heren lijsttrekkers, we hebben nu echt geen behoefte aan twee miljard plotseling vrijgekomen borrelnoten van elders. Want geloof me, er zijn meer dan voldoende borrelnoten in het huis van mijn moeder! Maar ze passen alleen niet meer in haar persoonlijke dieet.

Waar we wel behoefte aan hebben, is nog meer persoonlijke aandacht voor de bewoners. Meer mensen dus die zich één op één kunnen bekommeren om onze ouderen. Die bijvoorbeeld de tijd kunnen nemen voor een lekker tussendoortje als alternatief voor die borrelnoten. Zorg, die onze ouderen echt weer even terug kan halen uit de mist van gedachten, herinneringen en afasie, waarin ze verzonken lijken te zijn.

Aan die persoonlijke zorg mogen zeker nog wel wat extra miljarden besteed worden. Evenals aan meer onderzoek, om deze schrijnende ziekte te stoppen, voordat het doemscenario van de toekomst bewaarheid wordt. Nog meer en langere druk bij de mantelzorgers omdat de verzorgingshuizen de aanloop straks niet meer aan kunnen, is echt onmogelijk!

Alsof er elke dag een fuif is
Als familie blijven we in afwachting van al dat beloofde geld uit Den Haag gewoon werken aan de zorg die past bij onze ouderen, samen met alle super gemotiveerde professionals en vrijwilligers. Zodat alle ouderen elke dag weer gezellige fuifmomenten kunnen beleven, ook zonder die borrelnoten en die extra miljarden.
0 Reacties

Meerdere opdrachten tegelijk; hoe pak ik dat goed aan?

2/22/2017

0 Reacties

 
Het liefst zou ik als freelance copywriter willen werken aan een tekst totdat deze helemaal is afgerond en daarna pas beginnen met de volgende freelance opdracht. De praktijk is echter heel anders. Meestal ben ik met meerdere opdrachten tegelijk bezig en probeer ik daarnaast ook nog vervolgopdrachten zeker te stellen. Het is dus vaak hollen of stilstaan. Vaak komen de offerteaanvragen op een moment dat ik al tot mijn nek toe in het werk zit. Nee zeggen is echter geen optie voor mij. Daarbij vind ik het ook wel een sport om de opdracht te krijgen. Dus maak ik altijd tijd voor een oriënterend gesprek of voor het schrijven van een goede begroting.

Meerdere opdrachten tegelijk
Zo werk ik momenteel aan 6 grote freelance opdrachten tegelijk. Die opdrachten kreeg ik allemaal binnen een week tijd. De euforie van de prachtige opdrachten en de vele positieve reacties die ik ontving na diverse jubelposts van mij op Facebook zorgden voor een feestelijke stemming in die week. In de week daarna vroeg ik me echter bezorgd af hoe ik dat allemaal zou gaan bolwerken. Ondanks de goede planning die ik had afgesproken met alle opdrachtgevers.
Foto
Maar die onzekerheid duurde gelukkig maar even. Al bij het begin van de eerste opdracht was die weg en was ik ervan overtuigd dat het goed zou komen.​

Ruime planning voor freelance teksten
Mijn ervaring na 10 jaar ondernemerschap stelde me gerust. Vroeger maakte ik namelijk een grote fout bij het aannemen van freelance opdrachten. Ik beloofde altijd een (veel te) korte levertijd. Ik dacht namelijk dat mijn kracht daarin lag. Nu weet ik beter. Mijn kracht ligt in kwalitatief goede teksten tegen een scherpe prijs. Mijn opdrachtgevers weten dat ook en hebben er meestal geen problemen mee om even te wachten op hun teksten. In het geval dat het wel een haastklus is met een harde deadline kijk ik uiteraard eerst of ik echt een mogelijkheid heb om op die korte termijn te kunnen leveren. In alle andere gevallen is het aan mij om aan te geven wanneer er een eerste concept klaar is. Als ik word uitgenodigd om een mogelijke opdracht te bespreken maak ik ook nooit meer de fout om daar een leverdatum te noemen. Nee, ik ga eerst naar huis, bekijk de materie en mijn agenda en noem dan een datum, een dag of 3 na mijn eerste mogelijkheid. Dat geeft me ook nog ruimte en flexibiliteit bij eventuele spoedopdrachten. Zo laat ik me niet gek maken en weet ik precies waar ik aan begin. De klanten waarderen deze aanpak. Goed werk heeft nu eenmaal tijd nodig. Daarbij leert de praktijk dat het werk van een freelance copywriter ondanks een ruime planning toch vaak sneller gedaan is dan door een groot bureau.

Planning van freelance teksten in de praktijk
Bij de planning van de diverse freelance opdrachten probeer ik zoveel mogelijk een hele dag aan een opdracht te werken. Elke week maak ik een planning, waarbij ik per dag aangeef wat ik wanneer wil doen. Daarbij houd ik ook altijd wat uren open, om flexibel te blijven. Ik plan mijn werkzaamheden zo, dat ik bijvoorbeeld na 1 of 2 dagen wat in proef kan sturen naar een klant en kan beginnen met het werk voor de volgende. Daarbij geldt hetzelfde. Meestal komt de reactie van de eerste klant terwijl het werk van de tweede klant in proef is. Dat kun je ook sturen door bij je proef een uiterste reactiedatum aan te geven.

Tips bij het aannemen van opdrachten
In het kort dus de volgende tips bij het aannemen van een freelance opdracht:
  • Geef geen planning door tijdens een eerste gesprek;
  • Bekijk eerst de materie goed voordat je een planning (en begroting) afgeeft;
  • Neem je planning een paar dagen ruimer, zodat je flexibel blijft.
  • Maak elke week een planning waarin je de opdrachten inplant.

​Succes met alle opdrachten en onthoud de belangrijkste regel:
Laat je niet gek maken, want daar heeft niemand iets aan!
0 Reacties

Voor altijd in ons hart en hoofd

1/9/2017

0 Reacties

 
In de aangrijpende film 'Still Alice', waarin een jonge vrouw te maken krijgt met een erfelijke variant van Alzheimer, wordt het prachtig duidelijk gemaakt. Ondanks de slopende, ontluisterende ziekte blijft Alice gewoon Alice. De vrouw van wie haar gezin onvoorwaardelijk houdt. Ondanks het verdriet en alle frustraties maken de gezinsleden zich samen sterk en fungeren zij steeds meer als liefdevolle hulp en aanvullend geheugen voor Alice. Prachtig.

Nog altijd je vader, moeder, partner...
Helaas is de realiteit ook wel eens anders. Familieleden en vrienden die er moeilijk of niet mee om kunnen gaan en dus niet meer komen. Onbegrip, onmin, noem het maar op. En dat terwijl het zo simpel is. Iemand met kinderen of met een partner blijft immers die vader, moeder of partner, ook na de onverhoopte diagnose van Alzheimer. Alleen het contact verandert tijdens het ziekteproces. Dat wordt steeds meer basaal maar zo mogelijk ook meer intens, met een groeiende behoefte aan liefde en persoonlijke aandacht. Contact maken is daarbij niet moeilijk of eng; een aai over de wang, een arm om de schouder; het maakt het verschil tussen een starre, in zichzelf verzonken blik of een twinkeling in de ogen en een mooie glimlach.

Liefdevolle zorg
Gelukkig zijn er veel mensen in de zorg die dat helemaal begrijpen. Mensen die de tijd nemen voor de bewoners. Met hen praten, hun hand vasthouden. De sneeuw laten zien door even met hen naar het raam te wandelen of de rolstoel erheen te rijden. En daarna hen zelfs weer een moment de daarbijbehorende koude te laten ervaren door te voelen aan een sneeuwbal. Prachtig, even weer de sensatie van sneeuwpret en jeugd. De bewoners genoten zichtbaar van dat moment van speciale aandacht. Een simpel gebaar met groot bereik. Daar smelt je toch van...

Vergeet hen niet...
Mijn wens voor 2017 is dat steeds meer mensen de stap (durven) zetten om hun familielid in een verpleegtehuis te bezoeken. Het is echt zo de moeite waard! U hoeft alleen maar te onthouden dat die persoon nog altijd dat familielid is, van wie u zoveel houdt. Vergeet hen niet, zeker nu niet!

Onvergetelijk mooi
Er zijn al vele woorden gezegd over hoe mooi dit contact nog kan zijn. Ik sluit me graag aan bij deze prachtige tekst over de onvergetelijke emotie van liefde.

“En als jij dan straks
Echt niet meer weet
Dat wij samen waren
En mijn naam vergeet
Dan zal ik je vertellen
Wat ik nu onthou
en ik maak alles net ietsje mooier voor jou

En het geeft niks
Dat alles vergaat
Zolang je er staat
Als je er staat
Alles gaat verder
En alles gaat door
Maar zolang we er zijn
Wil ik dat je me hoort

Ik onthou, onthou van jou...
… Ik onthou zoveel van jou”

Uit: 'Ik onthou van jou', Claudia de Breij
hier om te bewerken.
0 Reacties

Brief aan iedereen die zo liefdevol voor mijn moeder zorgt!

11/7/2016

0 Reacties

 
Geldrop, 3 november 2016

Beste allemaal,

Na het landelijke tumult omtrent het manifest 'Scherp op ouderenzorg' wordt het tijd voor een lokaal weerwoord. Door alle misstanden die nu uitgebreid worden belicht, lijkt het alsof de ouderenzorg de hel op aarde is. Daar merken wij echter niets van in huiskamer Het Riet in woonzorgcentrum Ananz. Mijn moeder lijkt na een moeizaam begin echt gelukkig in haar wereld maar zeker ook in de omgeving waarin ze verkeert.

Persoonlijke aandacht
In de mist van haar gedachten en herinneringen valt het mijn moeder helaas steeds zwaarder nog mensen te herkennen. Maar wat ze nog wel zeer goed kan herkennen en waarderen, is persoonlijke aandacht en een lief gebaar zoals een gesprekje, een omarming of een aai langs haar wang. Met het steeds minder kunnen herkennen van familie en vrienden namen helaas ook de bezoekjes gaandeweg af en werd haar kringetje kleiner en kleiner.
Maar de behoefte aan persoonlijke aandacht blijft even sterk, ook al kan mijn moeder dat niet meer zo goed duidelijk maken. Hoe fijn is het dan dat jullie haar deze aandacht zo graag willen geven. Zoals gisteren en vandaag, toen zo veel van jullie mijn moeder kwamen feliciteren met haar 90e verjaardag. Ze genoot en zong zelfs nog mee bij de kapster met het speciaal voor haar gezongen 'Lang zal ze leven'. Ik wist niet wat ik hoorde; geen idee dat mijn moeder dat nog kon. Persoonlijke aandacht doet dus echt wonderen. En het zorgt absoluut voor waardevolle momenten.

Dank jullie wel!
Daarom wil ik jullie ook namens mijn moeder bedanken voor jullie dagelijks goede zorgen! Dank aan iedereen in zorg en keuken, die elke dag weer zoveel geduld kan opbrengen. Zoals voor het steeds weer vlekkeloos aankleden. Het liefst met een mooie sjaal, want daar houdt mijn moeder zo van.
Met veel geduld en liefde zorgen jullie er steeds weer voor dat ze toch zo lekker mogelijk kan eten, ondanks de beperkingen van gemalen eten. Want jullie weten dat ze nog zo kan genieten van een lekkere maaltijd. We zien jullie dagelijkse betrokkenheid ook terug in jullie tevredenheid en trots als mijn moeder haar bordje weer leeg heeft. Echt mooi!
Ook zijn we dankbaar voor de goede medische zorg die mijn moeder bij jullie geniet, waardoor ze nog zo kan genieten van de voor haar nog belangrijke dingen in het leven.
En wat te denken van de huiskapster die naast haar wekelijkse goede zorgen zo opgelucht is dat ze een minder belastende manier heeft gevonden om de haarkleur van mijn moeder te behouden. Omdat ze weet dat mijn moeder dat zo belangrijk vindt. Net zoals er altijd netjes uitzien. Dus geen enkel probleem om tussendoor haar haar nog even op te kammen op de ochtend van haar verjaardag.
Hoewel mijn moeder niet veel activiteiten meer bewust meemaakt, kan ze toch zo nu en dan nog genieten van een optreden of van de aanwezigheid van de dieren van de kinderboerderij. Waarom? Omdat de activiteitenbegeleidster haar met persoonlijke aandacht daar even in begeleidt.
Hoe geweldig is het dat een vrijwilligster elke week weer een lied over Amsterdam zingt, speciaal voor mijn moeder. Omdat ze steeds weer hoopt op die glimp van herkenning. Ook is het zo lief van die andere vrijwilligster om toch nog even snel haar nagels te doen voor haar verjaardag. Omdat mijn moeder nou eenmaal houdt van mooi verzorgde en feestelijk gekleurde nagels.
Dit huis als thuis
Het is teveel om op te noemen wat jullie in de zorg en als vrijwilliger allemaal doen maar bij deze heel veel dank aan iedereen die zich steeds weer inzet voor het welzijn van mijn moeder en haar huisgenoten ondanks alle schrijnende problemen in de ouderenzorg. Want problemen zijn er zeker. Maar gelukkig worden deze zoveel mogelijk buiten de deur gehouden van huiskamer Het Riet. En zo hoort het ook. Want dit is het thuis van onze kwetsbare dierbaren, waar ze zich veilig en geborgen moeten voelen. Een thuis waar net als vroeger ook wel eens gemopperd of gehuild wordt. Of waar niet iedereen altijd tevreden is en waar zeker ook nog wel eens wat fout gaat. Maar ondanks dat proberen jullie elke dag weer liefdevol een huiselijke sfeer te creëren met veel persoonlijke aandacht voor al jullie bewoners. En daar zijn mijn moeder en ik jullie intens dankbaar voor.
Foto
0 Reacties

Nooit meer werken voor een appel en een ei dankzij goede begroting

10/24/2016

0 Reacties

 
Een paar jaar geleden werd ik op onze laatste vakantiedag gebeld door iemand die op zoek was naar een freelance copywriter die de daaropvolgende week alle teksten op hun website SEO-proof kon herschrijven. Het genoemde bedrag dat daarmee te verdienen viel, klonk mij astronomisch hoog in de oren. Dat had ik nog nooit verdiend met een freelance opdracht. Gezien de tijdsdruk moest ik wel snel beslissen. Samen keken we even naar zijn website voor een globale inschatting van de opdracht. Het leken korte teksten in een redelijk overzichtelijke website. Ik besloot onmiddellijk mijn kans te grijpen. Het was een flinke klus die in korte tijd klaar moest zijn maar het leek ook een mooie financiële klapper die de hele vakantie in één keer goed zou maken. En de volgende ook-:). Die vrijdag genoten we nog extra van onze laatste rustdag. De volgende dag was gepland voor de terugreis en zondag zou alles in mijn mailbox zitten “zodat ik vast een beetje kon kijken”.


Geen 'appeltje – eitje'
Om een heel lang verhaal kort te maken; het bleek een enorme opdracht te zijn en eigenlijk niet te doen voor mij alleen in één week. De korte teksten hadden namelijk een flink aantal linkjes naar onderliggende lange pagina's, die ik in de haast helemaal niet had gezien. Het ging uiteindelijk in totaal om honderden pagina's die in een week allemaal herschreven moesten worden. Dat betekende dat ik er mensen bij moest halen. Meerdere freelance copywriters, die allemaal voor mij aan de slag gingen. En dus onvoorziene kostenposten die het astronomische bedrag flink lieten slinken. Uiteindelijk hebben wij 8 dagen en avonden doorgewerkt. Goddank haalden we de deadline nog net met een document waarvan als het ware de natte inkt nog afdroop. Het bedrag voor deze freelance opdracht dat uiteindelijk overbleef na aftrek van alle kosten van extra hulp was totaal niet meer interessant. Die vakantie was er dus lang niet uit. Mijn gemaakte uren evenmin. En na deze week was ik ook nog eens totaal opgebrand en uitgeput en weer echt toe aan vakantie.

Nooit meer voor een appel en een ei!
Ik heb veel geleerd van deze ervaring. Nooit heb ik meer een freelance opdracht aangenomen zonder precies te weten wat en hoeveel het was. Per opdracht denk ik altijd goed na wat ik er minimaal aan over wil houden. Dat betekent dat ik niet altijd met een vast uurtarief werk. Soms is de relatie en continuïteit me meer waard dan een paar euro meer per uur. Heel soms bedank ik voor een freelance opdracht. Omdat ik mezelf nu eenmaal niet meer geloofwaardig vind als ik voor een lager uurtarief ga schrijven dan dat van een ongeschoold iemand.

Een overzichtelijke begroting is het begin van je winst
Het is mijn ervaring dat opdrachtgevers een transparante begroting zeer op prijs stellen. Daarom maak ik altijd een overzichtelijke begroting, waarin ik precies beschrijf wat ik voor het gevraagde tarief doe.

Briefing
De eerste post daarbij is altijd 'briefing'. Bij vaste klanten vraag ik daar niets voor. Dat vermeld ik ook op de begroting, zodat zij hun voordeel zien. Bij nieuwe klanten noteer ik wel een bedrag. Ik ken in dat geval de opdrachtgever immers nog niet en een briefing kost me toch tijd en vaak reiskosten. Deze kosten zijn zo in ieder geval afgedekt als de opdracht onverhoopt toch niet doorgaat.

Werkzaamheden
Daarna beschrijf ik mijn werkzaamheden en de geschatte tijd die ik daarmee bezig ben. Ik vermeld daarbij ook de omvang (het aantal woorden en pagina's) zodat duidelijk is wat de klant mag verwachten voor het afgesproken bedrag. Dit geeft mij tegelijkertijd de ruimte om eventueel meerwerk ook te kunnen factureren. In de begroting reken ik ook wat extra tijd voor de eerste correctieronde en onvoorziene zaken. Als ik ook een concept mag bedenken, maak ik daar een aparte post van, zodat deze apart kan worden gefactureerd als de opdracht hierna onverhoopt niet door zou gaan.

Overige kosten
Eventuele kosten voor overleg en reizen voeg ik soms toe, afhankelijk van de klant en de afspraken.

Standaard vermeldingen
Standaard vermeld ik in mijn begroting dat deze tevens geldt voor één 'gratis' correctieronde. Ook vermeld ik de uiterste geldigheidsdatum van de begroting en mijn betalingstermijn. Om een lange wachttijd op je geld te voorkomen, is het overigens verstandig om bij een langdurig project te vragen of je in periodes mag factureren of dit in je betalingsvoorwaarden te vermelden.

Foto
'Appeltje-eitje'
Meestal gaat het begroten me nu makkelijk af, een soort van 'appeltje-eitje'. Ik weet inmiddels precies waar ik op moet letten en waar ik aan moet denken. Natuurlijk snijd ik me nog steeds wel eens in de vingers, zoals iedereen dat nog wel eens zal doen. Een te positieve inschatting, geen rekening gehouden met de overmatige overlegdrang van de opdrachtgever; iedereen heeft daar wel voorbeelden van. Toch denk ik dat over het algemeen mijn benadering goed is, gezien de langdurige relatie met een flink aantal van mijn opdrachtgevers. Zelf ben ik ook tevreden met de verscheidenheid aan opdrachten voor freelance copywriting en vertaalwerk en de daaruit voortkomende inkomsten. Dus ik ga zo door met voortschrijdend inzicht en steeds meer ervaring, waarbij 'nooit meer voor een appel en een ei' voor mij het uitgangspunt blijft.




0 Reacties

Een geschikte arbeidsongeschiktheidsverzekering, nog net geen kinderspel!

7/13/2016

0 Reacties

 
Toen ik een jaar of 10 geleden begon als freelance copywriter en vertaler, was het begrip 'ZZP'er' nog lang niet zo ingevoerd als nu. Een arbeidsongeschiktheidsverzekering speciaal voor ZZP'ers was nog totaal ondenkbaar. En dus was voor mij een dergelijke verzekering totaal niet binnen mijn bereik. Ik wist door verhalen van ondernemende ooms dat zij zich bijna armlastig betaalden aan de torenhoge premies en dat was overtuigend bewijs dat ik daar niet eens over na hoefde te denken. Iets opzijzetten voor een plaatsvervangend pensioen was in de beginjaren van mijn freelance opdrachten al bijna een onmogelijke opgave.
 
Toeval
Een paar jaar later ging op een zondagochtend in alle vroegte mijn telefoon. Ik schrok ervan. Toen ik opnam, hoorde ik eerst even niets en daarna volgde er een twijfelend 'Hallo?'. Ik luisterde naar een hoog kinderstemmetje, dat ik niet thuis kon brengen. 'Hallo, wie is daar?” vroeg ik. Een hoop gebrabbel volgde. Ik vroeg of ik papa of mama even mocht spreken en uit het daarop volgende gebrabbel maakte ik op dat zij nog sliepen. Het kindje bleef door brabbelen en ineens hoorde ik duidelijk een naam die ik kende. Het was de naam van het zoontje van mijn achternichtje. En zij had ook een klein dochtertje van een jaar of twee. “Hee Floortje,” zei ik op goed geluk en het meisje antwoordde juichend met 'jaaaa'...

Een aantal uren later belde ik terug op dat nummer om mijn achternichtje te vertellen over dit grappige verhaal en haar meteen ook maar te waarschuwen voor eventuele torenhoge telefoonkosten. We kwamen na elkaar jaren geleden uit het oog te zijn verloren weer gezellig aan de praat en toen bleek dat zij werkte voor een grote verzekeringsmaatschappij.
 
Nog net geen kinderspel
Toen mijn achternichtje hoorde dat ik werkte als zelfstandige vroeg ze uiteraard hoe ik verzekerd was. “Niet,” was mijn antwoord. Ze was verbijsterd. Dat kon toch niet, wat een risico liep ik! Geen inkomsten als ik ziek werd, het mogelijke verlies van mijn eigen huis, etc. Ze vertelde me toen dat ik al voor een geringe premie in ieder geval een maandelijkse bedrag voor mijn vaste lasten kon verzekeren, zodat ik ook bij ziekte mijn huis zou kunnen behouden. Ik wist niet wat ik hoorde. De premies bleken dus helemaal niet meer zo hoog te zijn! Ik besloot me verder te informeren en binnen twee weken was ik geaccepteerd en verzekerd door haar maatschappij!
Zo simpel allemaal, het leek bijna kinderspel, wat overigens wel zeer passend was bij de wijze van hoe ik bij deze maatschappij was beland. De voorwaarden waren zelfs zo goed dat ik me nog iets hoger verzekerde dan alleen mijn vaste lasten, zodat ik mezelf altijd zou kunnen redden als ik onverhoopt ziek zou worden. Zoals het hoort als zelfstandige, vind ik.
 
Veel keuze in verzekeringen 
Inmiddels is er heel veel keuze in arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, ook speciaal voor ZZP'ers. Als freelance copywriter en vertaler weet ik hoe moeilijk het is om duidelijk en voor iedereen begrijpelijk te communiceren. Maar goed nieuws, het is de verzekeringsmaatschappijen gelukt om een helder en overzichtelijk aanbod te maken, dat ook wij creatieve freelancers begrijpen;-). De premies zijn veelal goed betaalbaar. Je kunt je bijvoorbeeld aansluiten bij diverse collectieven of kiezen voor een individuele verzekering. Bij het afsluiten van een dergelijke verzekering moet je je vaste lasten opgeven en op basis daarvan kan je een maandelijks bedrag naar keuze verzekeren. Je vermindert je premie door bijvoorbeeld een eigen risico te nemen van een of meer maanden. Ikzelf ben onlangs nog geswitcht naar een andere verzekering met voorwaarden die beter bij mijn actuele situatie passen. Ik voel me er goed bij omdat ik weet dat alles perfect geregeld is als ik eventueel geen freelance opdrachten kan aannemen door ziekte. Ik heb dan in ieder geval geen zorgen over inkomsten en vaste lasten.
 
Laat je voorlichten!
Je hoeft dus als ZZP-er niet meer onverzekerd te zijn en je kunt altijd voor jezelf en voor je gezin blijven zorgen, ook als je (tijdelijk) uit de running bent. Weet je niet welke verzekering je moet kiezen of vind je het allemaal toch erg ingewikkeld? Laat je dan vrijblijvend voorlichten door je verzekeringsagent. Er gaat gegarandeerd een betere wereld voor je open!
0 Reacties

Brief aan mijn moeder over momenten als godsgeschenken

12/22/2015

0 Reacties

 
Foto
20 december 2015, een mooie voorjaarsdag aan het begin van de kerstvakantie. Een dag die er om vroeg om lekker naar buiten te gaan met jou, mijn lieve moeder. Jij dacht daar in eerste instantie echter duidelijk anders over maar dankzij de liefdevolle hulp van de medewerkers van het verzorgingshuis zat je al snel aangekleed in je rolstoel. En daar gingen mijn vriendin en ik, gezellig samen op stap met jou en onze twee honden. Een bonte stoet op naar het centrum van ons dorp in wintersfeer. Voor het eerst eens wat verder samen wandelen met je rolstoel dan alleen maar in onze wijk. De drukte in, ik was benieuwd hoe je dat zou ervaren. 

Eerst de ijsbaan bewonderen, waar je echt aandachtig naar keek. Vroeger was schaatsen dan ook een van je grootste liefhebberijen. Lekker zwieren over het Amsterdamse ijs met een sliert vriendinnen, waar zo nu en dan vast ook wel een vriendje aanhaakte. Daarna door naar de kerststal met levende dieren. De kameel die een soort van hooghartig consequent de andere kant op bleef kijken, de monsterlijk lelijke kalkoenen, lieve schaapjes en een aanhankelijke ezel die de show stal. Maar gezien je diepgewortelde angst voor paarden omdat je als kind was gebeten door het paard van de schillenboer, had je niet zo de behoefte om te knuffelen met die ezel. Maar dat nam ik met alle plezier van je over. De beelden in de stal waren letterlijk nietszeggend en konden ons niet zo boeien. Maar het was zeker ook een prachtige dag om wat kaarsjes te branden in de nabijgelegen kerk voor de mensen die we moeten missen. De grote kerk waar wij allemaal gedoopt zijn en waar we samen met ons gezin heel wat zondagochtenden hebben doorgebracht. Dit keer betraden we het mooie gebouw voor de eerste keer via de rolstoeltoegang. Er was nog een dienst aan de gang dus kozen we voor het kapelletje in het voorportaal. Je rolstoel paste precies langs de kerkbanken, dus zo konden we dichtbij het altaartje met kaarsen komen. 

​Brandende lichtjes voor vele anderen, die ook zeer gemist worden. Ik ontstak een kaarsje en zei een paar keer tegen jou dat het lichtje voor Jan was. Jan is mijn vader en was meer dan 50 jaar getrouwd met jou, tot hij 5,5 jaar geleden plotseling overleed. Ik zag weinig herkenning bij je bij het noemen van mijn vader's naam maar vond het toch mooi dit in je nabijheid te mogen doen. Daarna ontstak mijn vriendin nog een kaarsje voor haar overleden ouders en betrok jou daar ook zeer liefdevol bij. Heel mooi. Na een moment van stilte gingen we weer naar buiten, klaar voor de wandeling naar huis. 

Hoe bijzonder was het dat je onderaan de rolstoeltoegang ineens tegen ons begon te praten. In de brei van letters en woorden die we moeilijk konden begrijpen, kwamen echter twee woorden zeer duidelijk uit jouw mond. “Mijn man”. Woorden die jij al jarenlang niet meer had uitgesproken en waarvan ik dacht dat de betekenis daarvan allang was verdwenen in de grijze mist van jouw falende geheugen. “Mijn man”, twee alleszeggende woorden na het ontsteken van het kaarsje voor hem. Dit was voor ons een totaal onverwacht en emotioneel moment en terwijl ik me flink probeerde te houden en zei dat we gauw weer een kaarsje zouden gaan aansteken, zei je ook nog duidelijk “Fijn, dank je wel”.  

Ik kan dit moment niet anders noemen dan een godsgeschenk. Het is voor mij weer een bewijs dat er zeker leven is na de diagnose Alzheimer. Er is alleen meer aandacht en inzet nodig om iemand met Alzheimer er zoveel mogelijk bij te houden en te laten genieten. De liefdevolle verzorging doet daar alles voor en wij als familie proberen jou ook zoveel mogelijk nog mooie momenten te geven, Die momenten zijn echt puur geluk, daar kan niets tegenop. Je ogen die weer beginnen te stralen, de starheid van je gezicht maakt plaats voor een brede glimlach. Een kostbaar moment dat ons bevestiging, geluk en kracht geeft. 

Ik gun iedereen fijne feestdagen en vooral veel van deze godsgeschenk momenten. Heerlijk voor u maar van onschatbare waarde voor uw dierbare, die moet leven met Alzheimer.

0 Reacties

Brief aan mijn moeder over mensen die vergeten

10/12/2015

0 Reacties

 
In het kader van Wereldalzheimerdag zette ik de volgende gedachten op papier. Een citaat daarvan staat nu permanent op de site van www.alzheimer.nl.
​
Foto

​Soms denk ik “Het is maar goed dat je dit niet meer weet...” Het is maar goed dat je niet weet dat mensen zeiden: “Ik kom niet meer want IK heb er niets aan.” Het is maar goed dat je niet weet dat diverse mensen je dus helaas nooit meer bezoeken. Het is maar goed dat je niet weet dat de deur waarachter je verblijft, gesloten is en alleen geopend kan worden door mensen die jou wel bezoeken. Het is maar goed dat je niet weet hoe afhankelijk je bent geworden en hoe ontluisterend jouw ziekte is.
​



Maar...
Ondanks al het verdriet hebben we gelukkig nog steeds mooie momenten. Dan denk ik “Wat fijn dat je er nog bent.” Wat heerlijk dat we nog samen zoveel lachen. Wat fijn als je je buiten lekker warmt in een behaaglijke zonnestraal. Wat fijn dat je zo geniet als we je nagels mooi lakken. En wat word je nog vrolijk van een leuk liedje, een gezellig gedekte tafel, een lekker ijsje.

Dankbaar
Je voelt je gelukkig thuis in het huis waar je nu alweer 5 jaar woont. Dat heeft wel wat voeten in aarde gehad maar wat wil je! Zo abrupt in een vreemde omgeving geplaatst worden terwijl je de grip al kwijt was op de dagelijkse dingen. Alleen, zonder je zorgzame man, die net daarvoor was overleden na een liefdevol huwelijk van ruim 50 jaar. Maar nu zit je rustig in je stoel en lacht naar de zusters. Je hebt nog steeds je voorkeuren en laat dat ook merken. Dat is je goed recht. De mensen die je verzorgen, begrijpen dat dit je thuis is en maken er het beste van. Daar zijn wij elke dag dankbaar voor.

Stralend
Ik weet niet of je nog altijd weet wie ik ben. Maar ik weet wel dat ik zeker iets voor je beteken. Ik zie je stralen als ik bij je ben. En daar gaat het om, dat jij straalt en geniet!

Bijverschijnselen
Het is jammer dat sommige mensen zijn vergeten dat jij er nog altijd bent. Ze missen daardoor ook de mooie momenten. Ik vind dat Alzheimer maar rare bijverschijnselen heeft. De ziekte vernielde niet alleen jouw geheugen maar blijkbaar ook een gedeelte van het geheugen van anderen. Zou het dan toch besmettelijk kunnen zijn?


0 Reacties
<<Vorige

    Archief

    Februari 2018
    Mei 2017
    Februari 2017
    Januari 2017
    November 2016
    Oktober 2016
    Juli 2016
    December 2015
    Oktober 2015
    Maart 2015
    Februari 2015
    Januari 2015
    December 2014
    November 2014
    Oktober 2014
    September 2014
    Augustus 2014
    Juli 2014
    Juni 2014
    Mei 2014
    April 2014
    Maart 2014
    Februari 2014
    Januari 2014

    WELKOM!

    Deze blog staat in het teken van communicatie in de breedste zin van het woord. Ik schrijf over zaken  die me opvallen en me raken en die ik leuk of belangrijk genoeg vind om te delen. Ik stel uw mening zeer op prijs dus als u zich ook betrokken voelt bij een onderwerp van een blog, nodig ik u van harte uit om te reageren.  

    RSS-feed

Stel uw vraag   >

Contact   >

Twitter   >

Blog   >

Disclaimer >